Goede start

vrijdag 13 maart 2020
timer 3 min
Chantal Verspaille is schepen in een Vlaamse stad. Ze vertelt in ieder magazine over haar belevenissen.

Op de nieuwjaarsborrel werd ik joviaal aangesproken door onze lokale bierleverancier; Vette Oscar. De catering van onze bijeenkomst was uiteraard ook van zijn hand, al snel zouden de riemen een gaatje losser moeten worden gezet. Vooral zijn versbereide steak tartaar met een rauw eitje zijn vermaard. Maar goed, zijn vrouw Celeste was juist bevallen van een drieling, of ik de fotookes wilde zien?

‘Maar, zeker en vast!’, riep ik enthousiast, niet wetende dat Oscar fotookes van de bevalling zélf bedoelde. Ik weet nog wel dat de burgemeester juist aan zijn toespraak begon, maar het grootste gedeelte van zijn speech is mij volledig ontgaan. Iets over communicatie met de burgers, en hup, daar waren de vliezen gebroken. Ik had drie roze baby’s verwacht, maar in plaats daarvan kreeg ik een natte tegelvloer te zien. Ik was niet al te scherp meer, met dank aan de Trappistjes met Grenadine, anders had ik bij die eerste foto al begrepen wat me te wachten stond.

Op de achtergrond bazelde de burgervader iets over een speciale app, waarmee burgers met al hun vragen rechtstreeks bij ons terecht konden. Van de vuilophaal, kromme stoeptegels, kapotte straatverlichting; je hebt een vraag, direct antwoord! Met dank aan onze terug-app-app.

Ik wilde het wel weten, maar bij de volgende foto die Oscar me toonde, daar kruinde het kopje al en ik had Celeste liever niet op deze manier leren kennen. ‘Da’s ons Rafke’, sprak Oscar verliefd, ‘de oudste’. O god, er moeten er nóg twee komen, was het enige wat ik denken kon.

Er zouden speciale teams moeten komen, sprak de burgemeester op de achtergrond, om meteen te kunnen terug-appen! Ik weet nog dat ik op dat moment dacht; ik moet opletten nu, maar hup, daar kruinde kopje nummer twee. ‘En dat is ons Celine! Ziet ge, Chantal?’ ‘Ik zie het, Oscar.’ En ook had ik spijt van mijn volle bord met steak tartaar.

En dan waren er weer een hoop woordjes van de burgemeester, met vooral de nadruk op synergie, samenwerking, ontschotten van de diensten voor onze burgers, en hup, daar kwam kopje nummer drie. Alles wat erna kwam, heb ik verdrongen. Ik zal de roze baby’s waarschijnlijk voor het eerst zien als ik Celeste op straat tegenkom met haar extra large kinderwagen.

Ik had moeten opletten, dan had ik gehoord dat de lancering van de terug-app-app, op exact diezelfde dag viel als de aftrap van onze zogenaamde half-om-half actie. Om energie te sparen branden ’s nachts in alle wijken (behalve het centrum) eerst alle even genummerde lantaarns, de nacht erna de oneven nummers, enzovoort, om en om. Het was aangekondigd in alle lokale gazetten, maar, achteraf gezien, op dezelfde dag als de annonce van de drieling van Vette Oscar. Geen mens had het opgepikt.

De app is met veel bombarie gelanceerd, en heeft welgeteld een middag gefunctioneerd. Tot de zonsondergang kwam en de helft van de stad een vraag had en direct antwoord wilde.