Samen naar de speeltuin?

woensdag 10 augustus 2016
timer 3 min
"Mam, gaan we naar de speeltuin?" Het vierjarig dochtertje van Frederique kijkt smekend naar haar moeder om haar over te halen. Ze vindt het heerlijk om met de andere kinderen te slingeren in de touwladders, verstoppertje te spelen in de wigwams of kastelen te bouwen in de zandbak.
Voor Frederique is het niet vanzelfsprekend om zomaar "ja" te zeggen. Door haar elektrische rolstoel is zij weliswaar mobiel, maar haar handicap beperkt haar om alleen met haar dochter naar het park te gaan. Immers, als er iets gebeurt met haar dochter, kan zij niet handelend optreden. Frederique moet daarom altijd regelen dat er iemand met haar mee gaat. Gelukkig wil haar buurvrouw van twee huizen verder deze keer mee.
 

Samen spelen

Met de vele nieuwe concepten voor samen spelen die er inmiddels op de markt zijn, biedt inmiddels menig (stads)park speelvertier voor jong en oud. Bewegingsmogelijkheden voor ouderen worden gecombineerd met echte kinderspeeltoestellen.  Zo komen ze samen en leren spelenderwijs met elkaar om te gaan. Jong geleerd, is oud gedaan. Voor een mindervalide als Fréderique heeft deze integratie als voordeel dat de spelende kinderen af en toe iets aan haar komen vragen. Of ze iets wil drinken of misschien wat meer in de schaduw wil staan. Lief en aandoenlijk, zo bezorgd als ze zijn. Het is goed dat ze al op jonge leeftijd leren om te kijken naar andermans noden en behoeften en op zo'n speelplaats ontwikkelt zich dat als vanzelf.
 

Voor iedereen toegang

De toegankelijkheid van die speelplaatsen is hier en daar nog een uitdaging. Zo is het hoogteverschil in het park Frankendael bijvoorbeeld heel leuk voor de kinderen, maar kan Frederique eigenlijk maar op één plaats staan omdat die vlak is én overzicht biedt. Omdat de rest van de speelplaats grotendeels zand als ondergrond heeft, kan zij hier met haar elektrische rolstoel niet zo goed uit de voeten. De steile helling van het enige verharde gedeelte vormt voor haar elektrische rolstoel geen probleem, maar is voor iemand met een handbewogen rolstoel of rollator wat minder makkelijk te nemen.
 
Het zou helemaal fijn zijn als er naast de bankjes en op een of enkele plekken bij de zandbak en wigwams een verharde, egale ondergrond zou zijn om met de rolstoel te kunnen staan. En een verharde route om daar te komen natuurlijk. Zo kan ze meebewegen met haar dochter door de speeltuin en haar in het oog houden. Elk kind vindt het immers leuk als de ouder kijkt naar zijn zandkasteel en trots reageert op klauterprestaties.
 
Zo wordt de speeltuin niet alleen bron van vermaak, doch vormt die tegelijkertijd een leerzame maatschappelijke en sociale plek in de buurt.