Young professional in de openbare ruimte: Trevor Verberne

Wat voor werk doe je in de openbare ruimte en wat houdt dat in de praktijk in?

Ik werk als Kostendeskundige Infra bij de gemeente Enschede. Het bijzondere is dat ik niet alleen met kosten reken, maar ook met milieueffecten van alles wat we in de openbare ruimte bouwen of onderhouden: wegen, riolering, groen en meer. Dat dus niet alleen in euro’s, maar ook in CO₂-uitstoot, milieukosten (MKI) en sinds kort ook in NOx-uitstoot. In de praktijk betekent dit dat ik keuzes meetbaar maak: wat kost het, wat stoot het uit en hoe duurzaam is het? Daarmee help ik de organisatie om bewuste, integrale beslissingen te nemen in elke projectfase of op areaalniveau. Of het nu gaat om een nieuwe straat of het vervangen van verharding in een woonwijk, alles begint met de juiste cijfers en de juiste inzichten. 

Welke studie heb je gevolgd en hoe ben je in je functie beland?

Na mijn studie bouw en infrastructuur aan het ROC Flevoland ben ik gestart als deeltijd uitvoerder bij Knipscheer Infrastructuur in Almere waar ik ook mij eindstage liep van het ROC, samen met de opleiding civiele techniek aan het HAN in Arnhem. Toen ik die studie onderbrak, ben ik doorgegroeid naar werkvoorbereider en later voor de liefde verhuisd naar het oosten en begonnen als calculator bij de gemeente Enschede.

Na een jaar zorgde het project Centrumkwadraat ervoor dat ik de kostendeskundigheid inrolde en kreeg is steeds meer complexere vraagstukken. Onder begeleiding van mijn voormalige leidinggevende Sander Lubberhuizen en na het volgen van een MKI-cursus 2 jaar later, rolde ik ook het vakgebied van milieu-impact bereken in. Ik dacht: dit moet makkelijker en integraler kunnen. Samen met Bakker & Spees ontwikkelde wij een systeem dat kosten en CO₂ in één raming combineert later uitgebreid met MKI en NOx en hopelijk in de toekomst ook primaire en secundaire grondstoffen. Het resultaat is een integrale benadering die breed inzetbaar is geworden in de organisatie.

Drijfveer en passie?

Omdat ik zoveel met duurzaamheid bezig ben, krijg ik regelmatig de vraag: 'Dan vlieg jij zeker ook niet?'. En dat klopt, ik heb 'toevallig' nog nooit gevlogen. Maar duurzaamheid is niet mijn primaire drijfveer, ook al zie ik het belang er zeker van in. Mijn echte drijfveer zit in de getallen. Ik ben dol op cijfers, verbanden en oplossingen.

Wat mij drijft is de kracht van data: ik wil laten zien dat je met hetzelfde budget veel meer duurzame impact kunt maken als je integraler rekent en vergelijkt. Mijn passie zit in het verbinden van techniek, cijfers en impact maken. Vooral het idee dat mijn werk niet ergens in een la verdwijnt, maar direct zichtbaar is op straat en bijdraagt aan een toekomstbestendige stad, maakt dat ik elke dag met plezier aan de slag ga. Ik geloof dat data pas waarde krijgt als het leidt tot betere keuzes. En het mooiste is: ik zie letterlijk het resultaat van mijn werk terug als ik door de stad loop.

Waarom zou een jongere moeten kiezen voor een baan in de openbare ruimte?

Wat is er nou mooier dan bouwen aan de leefomgeving en bijna elke dag je werkresultaten in het echt zien? Of je nu werkt aan een plein, een fietspad of een rioolvervanging: het is tastbaar en zichtbaar. Het werk is ook nog eens ontzettend divers. De maatschappelijke uitdagingen zijn groot, en dat maakt dat je veel invloed kunt uitoefenen. Door de huidige transitie verandert er veel, snel en dat maakt het ook voor jonge mensen een enorm dynamisch en leerzaam werkveld. Bovendien hebben kostendeskundigen vaak een brede vakkennis. Je leert van veel disciplines iets en dat maakt je breed inzetbaar en waardevol in een tijdperk waarin alles verandert, omdat je makkelijker kunt meebewegen en complexe vraagstukken weet te doorgronden.

Wat bevalt je aan je werk?

Geen dag is hetzelfde. Ik werk veel met data en elke dag ben ik vaak wel weer bezig met een ander project. De ene keer zit je met een werkvoorbereider aan tafel de andere dag met een planeconoom. Bij een gemeente liggen de uitdagingen voor het oprapen. Juist omdat ik in aanraking kom met zo veel verschillende thema’s duurzaamheid, circulariteit, kosten, ruimtegebruik blijf ik scherp. Het voorkomt dat ik in een sleur van standaardwerkzaamheden beland.

Daarnaast zie ik in elk deel van de stad wel iets waar ik aan gewerkt heb. Dat maakt het werk persoonlijk en concreet. Wat het werk voor mij nog leuker maakt, zijn de landelijke presentaties die ik mag geven. Zo stond ik onder andere in 2023 op het Circulaire Openbare Ruimte Congres in Rotterdam samen met Duspot om te vertellen over de waarde van hergebruik op basis van data. Ook gaf ik onder andere afgelopen jaar een presentatie voor alle kostendeskundigen van de provincies over integraal kostenramen. Daarnaast werk ik graag samen met studenten, andere overheden en bedrijven aan innovatie. Die interactie, het delen van kennis, en het inspireren van anderen geeft mijn werk extra energie.

Waar ben je trots op?

Op het systeem dat ik samen met Bakker & Spees heb ontwikkeld in een bestaand programma. Het is in feite data gedreven werken in innovatieve software en heeft geleid tot een flinke productieverhoging en een functieverrijking. Duurzaamheid is nu geen losse taak of externe rol meer, maar een geïntegreerd onderdeel van mijn functie en dat in minder tijd. Het systeem heeft ervoor gezorgd dat CO₂, MKI en NOx standaard worden doorgerekend tijdens het kostenramen en worden meegenomen in afwegingen, en dat ook andere afdelingen er actief mee aan de slag zijn gegaan. Dat voelt als een echte stap vooruit.

Daarnaast ben ik trots op de landelijke samenwerkingen met gemeenten, provincies en kennisinstellingen. Het idee dat ik met mijn werk collega’s en organisaties inspireer om duurzaamheid en kostenintegratie concreter en toepasbaarder te maken, motiveert enorm. Een mooi voorbeeld van een samenwerking is het bouwteam van het asfaltambitiebestek. Samen met de Wegverleggers hebben we daarin vorig jaar 753 ton CO₂-uitstoot bespaard op aanleg en onderhoud. Zulke resultaten maken zichtbaar dat het echt loont om anders te werken.

Wat zie je als de grootste uitdaging in je werk?

De transitie zelf. We lopen vaak vast in de stabiliteit en veilige omgeving van de hiërarchische organisatie, terwijl verandering vraagt om chaos, ruimte, snelheid en vertrouwen in expertise. Om vooruit te komen moeten we leren loslaten tijdelijk sturen op vertrouwen in plaats van protocollen. Dat is spannend, maar noodzakelijk. Zonder ruimte voor chaos krijg je geen echte innovatie. Juist nu moeten experts naar voren geschoven worden en ruimte krijgen en gefaciliteerd worden om te handelen, ook al past dat niet altijd binnen bestaande structuren.

Tegelijkertijd moeten we oppassen dat duurzaamheid geen verdienmodel op zichzelf wordt, maar een middel blijft om tot betere oplossingen te komen. Door MKI-data uit de concurrentiesfeer te halen en toegankelijker te maken voor opdrachtgevers, maken we het mogelijk om al in een vroeg stadium betere keuzes te maken. Dat draagt bij aan transparantie, samenwerking en echte impact.

En in de openbare ruimte?

Daar zit de uitdaging in het combineren van ambities met beperkte middelen van de aankomende bezuinigingen. Klimaatadaptatie, circulariteit, reduceren van milieu impact, biodiversiteit: alles moet tegelijk en liefst binnen hetzelfde budget en passend in bestaande ruimte. Tegelijkertijd is de ondergrond vaak al vol, en vraagt elke aanpassing om afstemming tussen tientallen belangen. Toch is het juist die complexiteit die het werk uitdagend maakt. De kunst is om prioriteiten te stellen zonder het totaalplaatje uit het oog te verliezen.

Waar ligt de sleutel voor een toekomstbestendige leefomgeving volgens jou?

De sleutel ligt wat mij betreft in het loslaten van hokjesdenken. Alles hangt met elkaar samen: klimaat, mobiliteit, biodiversiteit, leefomgeving en kosten. Als we leren om al die belangen samen te wegen in plaats van los te benaderen, maken we keuzes waar de openbare ruimte op lange termijn echt sterker en duurzamer van wordt. Dat vraagt om een integrale aanpak en het lef om keuzes te maken die niet alleen vandaag logisch lijken, maar ook morgen nog waarde hebben.

Wat is of kan jouw bijdrage hierin zijn?

Ik help om doelstellingen vorm te geven en te visualiseren met data en rekenkracht. Door duurzaamheid concreet te maken in cijfers, van kosten tot milieu impact, zorg ik dat keuzes niet op gevoel worden genomen, maar op onderbouwde inzichten. Zo wordt duurzaamheid geen bijlage achteraf, maar een volwaardig onderdeel van elk project. Ook werk ik mee aan de ontwikkeling van tools die dit toegankelijker maken voor collega’s en andere gemeenten. Daarnaast fungeer ik steeds vaker als sparringpartner voor andere afdelingen en externe partijen. Zo kan ik mijn kennis breder inzetten en tegelijkertijd blijven leren. Dankzij de presentaties en samenwerkingen landelijk, ben ik ook in staat om lokale vraagstukken te verbinden aan bredere ontwikkelingen die nog komen of aansluiten op landelijk belang.

Wat is jouw favoriete plek in de openbare ruimte en waarom?

De Molenstraat in Enschede. Daar begon onze CO₂-reductie aanpak met een besparing van 61 ton CO₂. Dat was het moment waarop het abstracte idee van “duurzaamheid” ineens concreet werd en meetbaar aan landelijke doelstellingen. Ik loop er nog regelmatig overheen als ik naar mijn werk ga en dit hebben we samen mogelijk gemaakt op basis van data en durf.

Wie of wat is een grote inspiratie voor je?

Mijn sparsessies met collega Sander Lubberhuizen leveren vaak frisse inzichten op. We zetten graag de wereld even op z’n kop en komen dan tot verrassend praktische oplossingen. Innovatie zit vaak niet in nieuwe techniek, maar in een nieuwe kijk op hetzelfde probleem. Ook studenten of bedrijven en organisaties die koploper zijn, zijn voor mij een bron van inspiratie: ze stellen vragen die je dwingen om constant met een frisse blik naar je werkzaamheden te kijken.

Wat is een aansprekende innovatie in de openbare ruimte?

Eigenlijk is het geen echte innovatie, maar een herwaardering van iets ouds: hoogwaardig hergebruik van materialen. Waar dat vroeger vanzelfsprekend was, ontdekken steeds meer overheden nu opnieuw de waarde van wat er al ligt. Of het nu gaat om bestrating, kantverharding of straatmeubilair er zit enorme milieuwinst in, en het bespaart vaak nog geld ook. De grootste impact ligt soms gewoon al onder onze voeten.

Wat zou je veranderen aan de openbare ruimte als je een toverstaf had?

Dan zouden we alleen nog hoogwaardig hergebruikte, circulaire en duurzame materialen toepassen. Alle overbodige verharding zou plaatsmaken voor kleurrijke, groene oases vol biodiversiteit, beleving en verkoeling. Daarnaast zou ik zorgen voor structurele budgetten voor duurzaamheid, zodat we niet alleen op korte termijn keuzes maken, maar echt durven investeren in de toekomst.

Hoe zie je de toekomst in je functie en in de openbare ruimte?

Ik zie weinig toekomst in de huidige, traditionele vorm van mijn functie. Rekenmodellen worden straks overgenomen door artificiële intelligentie, gekoppeld aan steeds rijkere en slimmere databases. Die ontwikkeling voorzag ik al in 2022, en inmiddels hebben we onze eigen systemen al uitgebreid met CO₂, MKI en NOx en de productie van het rekenwerk verhoogd met 2 á 3 keer wat we voorheen konden. Je merkt dat veel van het rekenwerk om ons heen nu al geautomatiseerd wordt. De rol van kostendeskundigen zal daardoor verschuiven naar een strategische functie: als dataspecialist en adviseur die verbanden legt en richting geeft. Als we na de soms wat chaotische fase van verandering weer nieuwe structuren weten te creëren, ligt daar juist een prachtige, impactvolle toekomst.